Rozdział 17

Wypuściłam drżący oddech gdy Zayn o 7 rano odpiął moje kajdanki jednocześnie każąc zrobić Kaylee i sobie śniadanie. Wcześniej, w rezydencji Malika, przynajmniej nie musiałam robić za jego służącą.
Zrobiłam jajecznicę dla Zayna i miskę płatków dla Kaylee. Postawiłam przed nimi śniadanie i chciałam iść do pokoju ale Malik złapał mnie za łokieć.
- Co z twoim śniadaniem? - uniósł brwi.
- Nie jestem głodna - powiedziałam cichym i drżącym głosem.
- Siadaj - kiwnął na wolne krzesło. Wstał i wziął czysty talerz, ze swojej nieruszonej porcji jajecznicy oddzielił równą połowę i przerzucił na drugi talerz, podsunął mi go - Jedz.
- Nie mam ochoty - wymamrotałam patrząc na swój talerz.
- Czy wyglądam jakby mnie to obchodziło? Masz to zjeść - warknął i wziął widelec. Jadł, a ja niechętnie chwyciłam widelec. Już miałam zacząć jeść kiedy zobaczyłam czerwone plamy na dłoni Kaylee. Złapałam ją za rączkę i przyjrzałam się jej skórze.
- Co to Lee? - spytałam przesuwając po tym kciukiem.
- Swędzi - wzruszyła ramionkami kontynuując jedzenie płatków.
- Musimy iść z tym do lekarza - powiedziałam cicho puszczając jej dłoń - Masz takie plamy gdzieś jeszcze?
Odchyliła kołnierzyk koszulki nocnej pokazując mi czerwone plamy na dekolcie. Uniosłam brwi i wzięłam ją na kolana przyglądając się wysypce - Bardzo swędzi?
Pokiwała głową, a ja przygryzłam wargę.
- Wydzwonię miejsce u lekarza - odparłam sadzając ją z powrotem na krześle i sama wstając.
- Nie wyjdziesz nigdzie Astrid - usłyszałam Zayna gdy szłam do siebie - Poza tym nie masz chyba telefonu, tak?
Przymknęłam oczy i dopiero po chwili spojrzałam na niego przez ramię.
- Kaylee źle się czuje - powiedziałam - Musi iść do lekarza, ta wysypka wygląda dziwnie.
- Nie. Wyjdziesz. Z. Tego. Domu. Astrid - powiedział patrząc mi w oczy.
- Ona się będzie z tym męczyć! - krzyknęłam - Nawet nie wiem co to jest! Musi to zobaczyć lekarz!
- Da radę, Kaylee? Chyba nie jest tak źle kwiatuszku? - zwrócił się do niej. Wzruszyła ramionkami i wróciła do jedzenia płatków - Widzisz? Kaylee jest niezwykle dzielna. Jedz Astrid, pewnie już wystygło - zaczął jeść. Stałam chwilę w miejscu, podeszłam do stołu i zabrałam Zaynowi talerz i wrzuciłam go do zlewu, mimo jedzenia które na nim zostało. Moja siostra musi iść do lekarza, a ten dupek nie będzie mnie więził w moim własnym domu. Patrzyłam jak kładzie widelec na stole - Lee, skończysz u siebie jeść? - powiedział zbyt spokojnie.
- Już skończyłam - pokazała pustą miseczkę. Zostawiła naczynie na stole i wyszła z kuchni, gdy szła obok mnie pogłaskałam ją przelotnie po głowie. Gdy Zayn usłyszał zamykane drzwi pokoju wstał tak szybko że krzesło się przewróciło. Spoliczkował mnie na co tylko sapnęłam.
- Jesteś głupia - warknął patrząc mi prosto w oczy - Powinienem cię.. - sięgnęłam po talerz ze zlewu i rozbiłam go na głowie Malika. Zatoczył się do tyłu i wpadł na stolik. Pobiegłam do drzwi i wyszłam przez nie. Dałam radę przebiec przez ogródek a znowu zostałam przez kogoś powalona. Zaczęłam płakać i wcisnęłam twarz w chodnik na którym wylądowałam. Wiem że starłam sobie policzek gdy Niall znowu mnie popchnął, a nawet nie policzek, połowę twarzy.
- Wstawaj - warknął chłopak i złapał mnie za ramię.
- Nienawidzę Was - wyszeptałam i obróciłam się na plecy. Wymierzyłam kopniaka w krocze. Gdy on opadł na kolana jęcząc z bólu, ja szybko wstałam i zaczęłam biec - Pomocy! Pomocy! - wrzeszczałam, zatrzymałam się na przystanku autobusowym widząc starszego mężczyznę - Błagam, niech pan zadzwoni na policję.. Błagam, szybko zanim..
- Olivia, skarbie - usłyszałam Zayna i poczułam jak obejmuje mnie od tyłu. Zaczęłam piszczeć i się szarpać.
- Niech Pan ją puści - staruszek podniósł się z ławki patrząc złowrogo znad okularów.
- To moja dziewczyna, niech się Pan nie przejmuje, ma nie po kolei w głowie..
- Pan to Zayn Malik - mężczyzna otworzył szeroko oczy które skierował na mnie - Astrid Brooks. Pan jest-
- Nie! - krzyknęłam ale było za późno a Niall uderzył czymś starszego pana w głowę - Nie! Nie! Nie! -
starałam się odepchnąć Malika. Zaciągnęli mnie z powrotem do domu. Spojrzałam na Zayna i zauważyłam rozcięcie na głowie, prawdopodobnie od tego talerza. Gdy byliśmy w korytarzu, stałam bez ruchu czekając na to co zrobi Zayn. Uderzył mnie pięścią w brzuch, a ja znowu zdusiłam krzyk. Upadłam na kolana i skuliłam się z bólu - Kurwa - wyszeptałam zaciskając oczy. Złapałam się za brzuch i rozchyliłam powieki, patrzyłam na czubki butów Zayna - Zabij mnie. Zabij mnie od razu. Nie chcę już więcej musieć na ciebie patrzeć - wyszeptałam. Uniósł mnie za ramiona i popychając zaprowadził do mojego pokoju. Byłam pewna że wejdzie za mną i zgwałci mnie czy nie wiadomo co zrobi ale on tylko wepchnął mnie do pomieszczenia i zamknął drzwi. Usiadłam na łóżku, wiedziałam że stoi wciąż przy drzwiach więc wstałam i oparłam czoło o drewno i zacisnęłam dłoń na klamce - Tniesz się wciąż? - spytałam dostatecznie głośno. Skrobałam paznokciem drzwi przed moimi oczami - Spytałam się o coś.
- Nie - poznałam w jego głosie że kłamię. Zaśmiałam się cicho.
- Żałosny jesteś. Aż dziwne że jeszcze się nie zabiłeś. Co cię powstrzymuje? - warknęłam.
- Ty - powiedział cicho, stojąc chyba tak samo jak ja. Przestałam wbijać paznokieć w drzwi i wpatrywałam się w drewno.
- Niby czemu ja? - spytałam nie podobnym do siebie głosem. Czemu ja? O co mu chodzi? - Jestem powodem twojej żywotności? Chcesz mnie bardziej ukarać czy co?
Słyszałam jak odchodzi od drzwi. Uderzyłam w nie.
- Wracaj tu! Odpowiedz mi! - krzyknęłam waląc w drzwi i je kopiąc - Bądź choć raz mężczyzną! Teraz jesteś tchórzem!
- Wiesz że jestem mężczyzną. Wczoraj ci do udowodniłem, wiele razy gdy byłaś wiesz gdzie - powiedział znowu będąc przy drzwiach.
- Już ci tłumaczyłam że kobiecość nie zależy od piersi, a męskość nie zależy od penisa ani możliwości gwałtu, Zayn - uderzyłam w drzwi otwartą dłonią, aż mnie zapiekła - Chcę prawdy! Chcę wreszcie usłyszeć choć trochę prawdy!
- Bo cię kocham, Astrid!

Rozdziały na Unbreakable, I Just Wanna Feel That i Have You Near To Me i Ravenna będą jeszcze nie wiadomo kiedy (w ruchomych (bardzo ruchomych) datach) bo trzeba się już szykować do szkoły *ociera łzy* A co do tego, jeszcze nie wiem jak w ogóle będzie z blogami. Nie chcę ich zawieszać ani w ogóle zamykać ale na pewno rozdziały nie będą często bo jestem w ostatniej klasie i muszę zacząć pracować by trafić do porządnej (kolejnej) szkoły (którą prawdopodobnie znienawidzę). Hug ya x